Projekt jest wynikiem trwających ponad rok konsultacji publicznych i jak podkreśla MIB – nie jest to wersja ostateczna (pierwszą wersję poznaliśmy 30 września 2016 r.).

Ministerstwo zapowiada, że w najbliższym czasie przedstawi również ustawę – Przepisy wprowadzające Kodeks urbanistyczno-budowlany oraz tabele zawierające odniesienie do uwag zgłoszonych w toku konsultacji publicznych.

Do projektu został dołączony również załącznik dotyczący zasad zaliczania inwestycji do poszczególnych kategorii (dostępny TU).

Kodeks regulować ma kwestie gospodarowania przestrzenią, na które składa się:

• planowanie przestrzenne;
• przygotowanie terenu inwestycji oraz przygotowanie i realizacja inwestycji;
• nabywanie praw do nieruchomości przeznaczonych na cele publiczne;
• utrzymanie obiektów budowlanych;
• postępowanie w przypadku katastrofy budowlanej oraz naruszenia przepisów Kodeksu.

 

Kodeks podzielono na dziewięć ksiąg. Pierwsza – przepisy ogólne, druga – zasady gospodarowania przestrzenią, trzecia – planowanie przestrzenne, czwarta – przygotowanie terenu inwestycji, piąta – proces inwestycyjny, szósta – utrzymanie obiektów budowlanych. Katastrofa budowlana, siódma – postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne w sprawach objętych kodeksem, ósma – rejestr urbanistyczno-budowlany, dziewiąta – naruszenie przepisów kodeksu.

Już wkrótce przedstawię szczegóły nowego projektu. Tymczasem polecam lekturę przepisów dotyczących sytuowania obiektów.

Sytuowanie budynków według nowej wersji projektu KUB:

 

„Art. 92.

Budynków nie sytuuje się w sposób istotnie ograniczający możliwość zagospodarowania przyległych nieruchomości, zgodnie z zasadami ich zagospodarowania określonymi w aktach planowania przestrzennego.

 

Art. 93.

§ 1. Budynek sytuuje się w taki sposób, aby odległość mierzona w poziomie między każdym punktem tego budynku, a najbliższym punktem położonym na granicy terenu inwestycji, wynosiła nie mniej niż:

1) na obszarze zabudowy śródmiejskiej – 1/3,

2) na pozostałych obszarach – 1/2

– różnicy rzędnych pomiędzy tymi punktami.

§ 2. W przypadku, gdy teren inwestycji graniczy z pasem drogowym, drogą kolejową lub pasem technologicznym odległość, o której mowa w § 1 mierzy się do najbliższego punktu położnego na osi pasa technologicznego, pasa drogowego albo drogi kolejowej. Przepisy o strefach bezpieczeństwa stosuje się.

§ 3. W przypadku, gdy teren inwestycji znajduje się w przy skrzyżowaniu pasów albo dróg, o których mowa w § 2, odległość o której mowa w § 1, mierzy się od osi szerszego pasa na długości nie większej niż 1,5 szerokości węższego pasa licząc od skrzyżowania. Przepisy o strefach bezpieczeństwa stosuje się.

§ 4. W przypadku budynków o wysokości powyżej 36 m, odległość, o której mowa w § 1, przyjmuje się jak obliczaną dla budynków o wysokości 36 m.

§ 5. Przy obliczaniu różnicy rzędnych, o której mowa w § 1-4:

1) nie uwzględnia się urządzeń budowlanych, kominów, maszynowni dźwigów i innych elementów nieznacznie wystających ponad zasadniczą bryłę budynku;

2) uwzględnia się, obudowy wyjść klatek schodowych oraz zlokalizowane nad ostatnią kondygnacją budynku kotłownie.

 

Art. 94.

§ 1. Budynek sytuuje się w taki sposób, aby:

1) odległość ściany budynku bez okien oraz drzwi zwróconej do granicy terenu inwestycji, od tej granicy, wynosiła nie mniej niż 3 m;

2) odległość ściany budynku z oknami lub drzwiami zwróconej do granicy terenu inwestycji, od tej granicy, wynosiła nie mniej niż 4 m.

§ 2. Balkony oraz elementy takie jak schody, rampy, okapy, gzymsy, daszki sytuuje się w odległości nie mniejszej niż 1,5 m od granicy terenu inwestycji.

§ 3. Pochylnie przeznaczone dla osób niepełnosprawnych można sytuować bezpośrednio przy granicy terenu inwestycji.

§ 4. W przypadku, gdy teren inwestycji graniczy z drogą publiczną, drogą kolejową lub pasem technologicznym budynek sytuuje się, wobec tych terenów, bez zachowania odległości, o której mowa w § 1 i 2. Przepisy o strefach bezpieczeństwa stosuje się.

 

Art. 95.

§ 1. Budynek sytuuje się w taki sposób, aby zapewnić czas nasłonecznienia co najmniej 3 godziny w dniach równonocy w godzinach 7:00-17:00 pokojom mieszkalnym, przy czym w mieszkaniu wielopokojowym dopuszcza się ograniczenie tego wymagania co najmniej do jednego pokoju, natomiast w zabudowie śródmiejskiej dopuszcza się ograniczenie wymaganego czasu nasłonecznienia do 1,5 godziny, a w odniesieniu do mieszkania jednopokojowego w takiej zabudowie nie określa się wymaganego czasu nasłonecznienia.

§ 2. Pomieszczeniom do zbiorowego przebywania dzieci w żłobku, klubie dziecięcym, przedszkolu, innych formach opieki przedszkolnej oraz szkole, z wyjątkiem pracowni chemicznej, fizycznej i plastycznej zapewnia się czas nasłonecznienia co najmniej 3 godziny w dniach równonocy w godzinach 8:00-16:00.

 

Art. 96.

Warunki określone w art. 92-95 podlegają łącznemu spełnieniu.

 

Art. 97.

§ 1. Odległości o których mowa w art. 93 mogą być zmniejszone:

1) do 1/4 różnicy rzędnych pomiędzy punktami – na obszarze zabudowie śródmiejskiej,

2) do 1/3 różnicy rzędnych pomiędzy punktami – na pozostałych obszarach

– w przypadku inwestycji dotyczącej budynku istniejącego.

§ 2. Budynek można sytuować bezpośrednio przy granicy terenu inwestycji ścianą bez okien oraz drzwi zwróconą do granicy terenu inwestycji:

1) w zabudowie o funkcji mieszkalnej jednorodzinnej i siedlisku – gdy teren inwestycji ma szerokość nie większą niż 16 m w miejscu sytuowania,

2) w zabudowie o funkcji mieszkalnej jednorodzinnej i siedlisku – w przypadku sytuowania budynków o funkcji pomocniczej o powierzchni całkowitej nie przekraczającej 35 m2

3) w zabudowie pierzejowej, albo

4) gdy budynek będzie przylegał swoją ścianą do ściany istniejącego lub projektowanego budynku sąsiedniego dla którego została udzielona zgoda inwestycyjna.

§ 3. W przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 1-2 wysokość budynku nie może przekraczać 8 metrów.

 

Art. 98.

§ 1. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się rozbudowę lub nadbudowę istniejącego budynku usytuowanego w sposób naruszający przepisy art. 93-97.

§ 2. Zgody na rozbudowę lub nadbudowę budynku udziela organ administracji inwestycyjnej w zgodzie inwestycyjnej lub w odrębnej decyzji. Zgoda nie może powodować zagrożenia życia ludzi lub bezpieczeństwa mienia oraz powodować pogorszenia warunków przeciwpożarowych, higieniczno-sanitarnych i użytkowych

§ 3. Wyrażenie zgody wymaga uprzedniego uzyskania upoważnienia udzielonego przez ministra właściwego do spraw gospodarowania przestrzenią oraz mieszkalnictwa. Do wniosku o wydanie odrębnej decyzji udzielającej zgody należy dołączyć plan sytuacyjny oraz szczegółowe uzasadnienie konieczności udzielenia zgody.

§ 4. W toku postępowania organ administracji inwestycyjnej oraz minister właściwy do spraw gospodarowania przestrzenią oraz mieszkalnictwa mogą wezwać inwestora do uzupełnienia wniosku o:

1) ekspertyzę rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych lub do spraw sanitarno-higienicznych określającą zagrożenia związane z planowanym usytuowaniem budynku oraz wskazującą rozwiązania zamienne, zapewniające równoważny poziom bezpieczeństwa;

2) opinię wskazanego organu lub podmiotu.

§ 5. Udzielając zgody na rozbudowę lub nadbudowę budynku organ administracji inwestycyjnej nakłada na inwestora obowiązek zastosowania rozwiązań zamiennych określonych w ekspertyzie, o której mowa w § 4 pkt 1 lub określonych w upoważnieniu ministra właściwego do spraw gospodarowania przestrzenią oraz mieszkalnictwa.

 

Art. 99.

§ 1. Warunków o których mowa w art. 93-97, nie stosuje się do podziemnych części budynków.

§ 2. Przepisy dotyczące sytuowania budynków stosuje się odpowiednio do budowli o wysokości przekraczającej 2,20 m posiadających dach.”